ἐν εὐχαῖς λιπαρῶς παρακαλοῦντες ϑεούς

λῑπαρής, ές (nach den Alten von λίαν παρεῖναι (?), inbrünstig), anhaltend, beharrlich, ausdauernd, unablässig; ἅτε λιπαρὴς ὢν περὶ αὐτοῦ, Plat. Crat. 413 a; λ. εἰμι πρὸς τὰς ἐρωτήσεις τῶν σοφῶν, Hipp. min. 372 a; Sp., πόνῳ πολλῷ καὶ προμηϑείᾳ λιπαρεῖ χρησάμενος ἐξέμαϑον τὴν τέχνην Luc. abdic. 4; πυρετός, anhaltendes Fieber, hist. conscr. 1; bes, vom unablässigen Bitten, Flehen, λιπαρεῖς ἦσαν δεόμενοι, Plut. Tib. Graech. 6. So faßt man auch Soph. El. 1370, σε λιπαρεῖ προὔστην χερί, mit der zum Gebet od. Dienst bes Gottes nie ermüdenden Hand, während guid. ἀφϑόνῳ, πλουσίᾳ mit reichlich spendender erkl.; u. Soph. O. C. 1121, ὦ ξεῖνε, μὴ ϑαύμαζε πρὸς τὸ λιπαρές, τέκν' εὶ φανέντ' ἄελπτα μηκύνω λόγον; vgl. Ar. Lys. 673, οὐδὲν ἐλλείψουσιν αὗται λιπαροῦς χειρουργίας. – Adv., λιπαρῶς ἔχειν, auf Etwas bestehen, Plat. Prot. 335 b, ἀκούειν, 315 e, u. wieder mit Bezug auf anhaltendes, inbrünstiges Flehen, ἐν εὐχαῖς λιπαρῶς παρακαλοῦντες ϑεούς, Legg. XI, 931 c, u. so Sp., wie Themist., philo.